Op bezoek bij de slager

‘Uiteindelijk gaat het om het vlees, en niet om de hele poppenkast eromheen’

Ruim twintig jaar lang verzorgt Slachterij Tuithof in Kamerik het vlees voor Boerderij de Boerinn. Uit nieuwsgierigheid voor de slager en zijn vak zijn twee medewerkers van Boerderij de Boerinn; Laura en Marleen op een warme september dag een kijkje gaan nemen bij de slachterij.

Bij aankomst worden ze verwelkomt door de eigenaar van het familiebedrijf, Jan Tuithof. Wat gelijk opvalt is het grote temperatuurverschil, buiten heerlijk 24 graden en eenmaal binnen in de slachterij is het maar 9 graden. De slager is gekleed in een dikke zwarte trui met daarover een licht bebloede witte slagersjas. Zijn donkerrode blos op zijn wangen verraadt dat hij al heel wat jaren werkzaam is in de slacht. Jan Tuithof vertelt dat hij al vanaf zijn 14^e in het familiebedrijf werkt en is daarmee de 3^e generatie. Op zijn beurt geeft hij het stokje weer over aan zijn zoon, die op dit moment al het zware slachtwerk voor zijn rekening neemt. De passie van de oude slager ligt vooral bij het toewerken naar een mooi eindproduct. Hij vindt het mooi om te zien hoe zijn slachterij het gehele proces verzorgt; van de koe die in de slachterij hangt, tot het worstje waar de mensen van kunnen genieten.

De slager haalt zelf al het vee bij de boeren op, dit varieert van schapen, koeien, varkens en geiten. Dit gebeurt heel lokaal, zijn bedrijfswagen heeft na één jaar nog maar 20.000 kilometer op de teller staan. Tuithof heeft ook zijn eigen vee waaronder veel koeien en schapen, een groot gedeelte hiervan staat in de wei bij Boerderij de Boerinn. Tijdens de Lammetjesdagen lopen ook zijn fokschapen bij Boerderij de Boerinn in de wei. Als de dieren eenmaal zijn opgehaald komen ze in de stallen naast de slachterij te staan, daar mag het wachten totdat het aan de beurt is. De slager verzekert ons dat al het vee tot aan de slacht volop in de wei heeft gelopen en heel diervriendelijk wordt behandeld.

Per keer wordt er maar één soort vlees geslacht. Vandaag zijn de schapen aan de beurt, deze zijn net geslacht en hangen netjes in rijen naast elkaar. Opvallend zijn de hoeveelheid stempels die op het vlees zijn gedrukt. De slager vertelt dat ieder lichaamsdeel apart wordt gekeurd en na goedkeuring een stempel krijgt. Na de slacht zijn de stempels nog steeds zichtbaar. De hoeveelheid papierwerk is met de jaren erg toegenomen, er wordt tegenwoordig iedere dag gecontroleerd of Tuithof aan de regels voldoet. De slager reageert hier nuchter op. ‘Uiteindelijk gaat het om het vlees, en niet om de hele poppenkast eromheen’ maar uiteraard houdt hij hier zich netjes aan.

Als het over barbecueën gaat, benadrukt Tuithof dat ieder stuk vlees anders gebraden moet worden. Een worstje of hamburger moet eigenlijk alleen warm worden want het vlees is al voorgebraden door ons. Daarentegen kunnen spareribs of speklapjes gerust op hoger vuur gebraden worden. Daarnaast is het een kwestie van geduld hebben, veel mensen willen te snel resultaat. Barbecueën gaat niet om zoveel mogelijk te eten in een korte tijd. Het gaat om de sfeer en beleving, een leuke tijd hebben met elkaar.’’